Moeder- Altijd - Dag

Mama, mijn liefde voor jou is diep en puur.
Ik kan je 24/7 aan het lachen maken, dat maakt je zo bijzonder.
Je noemt me wervelstorm omdat ik het huis altijd op stelten zet en ik dans, lach, schreeuw, spring, zing, debiel en weird doe, en dan weer weg ben.
Als ik je zie wil ik je vastpakken en kietelen en knuffelen en kussen totdat je niet meer kan ademen (waardoor je altijd de slappe lach krijg...t en tranen van het lachen) en met me hand woelen door je haar (en ik weet dat je daar zo een hekel aan hebt) en met je stoeien (terwijl je zo snel blauwe plekken krijgt en je niet weet of je moet lachen of moet huilen; je kiest altijd voor lachen. Ook daarom vind ik je tof) en ik wil je heel de tijd kussen op je mond (en ik weet hoe je daar vroeger niet tegen kon en ik zelfs van opa een preek kreeg dat het niet nodig is om iemand op 'de mond' te kussen, maar ik doe het nog steeds) en je vieze verhalen vertellen totdat je moet kokhalzen (terwijl ik weet dat je zo gevoelig bent voor viezigheid). 
Ik zal ook nooit vergeten dat de rollen ook omgedraaid kunnen zijn. Wanneer ik rustig bezig ben en jij in ene binnen komt stormen om uit het niets iets 'randoms' te zeggen of te doen en dan weer weg te lopen. Op dat soort momenten denk ik "ahh, ik heb het dus niet van een vreemde". Thank you dat ik bij jou al mijn energie kwijt kan, zonder dat je moe van me wordt (en misschien wel, maar dat zeg je alleen niet). Respect daarvoor, want zelfs ik word soms moe van mezelf, too much energy.

Mama, je bent lief, leuk, tof en grappig. Vooral ook omdat ik je nieuwe nickname 'Chupita' zo leuk vind en dat gezicht dat je trekt wanneer we (Lamyae en ik, want Sana is meestal het meest volwassen van de drie) weer eens bezig zijn met onze dagelijkse "Chupita be like...." . Je probeert me altijd te beschermen en te behoeden voor mensen die geen goede intenties met me hebben, omdat je weet dat ik gevoelig ben voor negativiteit en je alleen het beste van het beste voor me wilt. Je leert me om meer op me intuïtie af te gaan, omdat je weet dat ik die soms negeer. Tegenwoordig probeer je daar een andere aanpak in (je probeert ha ha) te vinden. Je probeert wat meer los te laten en zonder oordeel achter mijn besluiten te staan omdat je van binnen weet dat ik stoer ben en me prima red. Jij hebt me immers opgevoed en heel veel dank daarvoor mammie. 

Onze band is sterker dan ever als er tegenslagen zijn, dan lachen we er ons doorheen. Ons gezin is klein maar fijn en ijzer sterk. Je hebt ons drieën als alleenstaande moeder opgevoed, ja alleen, maar toch ook met behulp van the most beautiful, amazing and strong woman Oma Zahra. Ik mis oma nog altijd en ik weet jij ook en zij jou ook. Mama & Oma, bedankt voor alles en Oma ik zal je never ever ever vergeten. We missen je nog steeds elke dag. Hoop dat je het fijn hebt daar en wij zorgen goed voor opa, want ook bij hem zet ik weer elke keer de boel op stelten (blijft ie jong hihi).
Fijne moederdag,

Je dochter .

Een dag (2) uit het leven in Bangkok, Thailand.

Gisteravond deed ik weer stoer. Het was 03.00 uur en ik was vol met energie misschien toch een jetlag, iets wat ik niet graag toe wil geven. Me zusje wilde slapen maar mij lukte dat minder goed. De volgende ochtend de wekker om 09.00 uur gezet. Ik kon natuurlijk niet opstaan. Dus me zusje ging alleen ontbijten, terwijl ik langzaam ontwaakte om een douche te nemen. Het kostte ons- bij de agency in het hotel- een paar uur om uit te zoeken hoe we van Bangkok naar Koh Phangan gingen . Alles was vol.. We waren eigenlijk van plan vannacht te vertrekken.. Iedereen wil maar al te graag naar de full moon party. We besloten niet in t zelfde hotel te blijven maar de dame raadde ons stiekem aan naar een ander complex te gaan waar het veel goedkoper was maar zeker niet minder mooi en schoon. So we did. Met ons koffers en al slepen naar het hotel ook maar te koppig om een taxi te nemen gezien het maar 5 min lopen was, althans dat is wat de dame van de agency ons vertelde. We kwamen aan en de mensen waren gelukkig zo vriendelijk ons de weg te wijzen- af en toe- alhoewel ik het haat om de weg te vragen deed mijn zusje dat maar al te graag.. 1,2,3,4,5,6 ..100 keer op een dag. Even terug naar waar ik was.. We kwamen aan, een lieve vrouw wachtte ons op en bracht ons naar ons kamer/bungalow achtig iets wat overigens erg vredig en mooi was.. Gelijk daarna besloten we naar een van de grootste market te gaan die alleen in t weekend geopend is en waar wel 900 kraampjes te vinden zijn.. Me zusje en ik vonden de prijzen nog best tegen vallen en afdingen was ook iets waar de thaise in 2012  niet meer aan doen.. Anyway 1 dame overigens wel.. Een 2e handse Dr.Martens om precies te zijn.. Ze zei 4500 Baht.. Ik vroeg haar om dat te herhalen.. Ze zei dat het echte waren.. Jaa dat kon ik ook wel zien "Maar ze zijn ook 2e hands mevrouw".. En dat voor 75 euro ongeveer. Ik dacht die is gekk.. Toen vroeg ze mij wat ik ervoor wilde geven ik zei nog geen eens 500 baht.. Waarop het leek alsof ze een hartaanval kreeg. Ik zei mevrouw dit gaan we natuurlijk niet doen he.. En weg was ik..

Weer ons hele weg door de drukte van bangkok naar de skytrain, waar me zusje het overigens om 6 uur savonds nodig vond om een dagticket te kopen, de dag was al bijna voorbij.. Maar goed we deden dat.. 260 baht voor 2 personen.. Belachelijk natuurlijk gezien we alleen maar weer naar de MBK shopping mall moesten.. Waar het overigens net de zwarte markt (beverwijk) leek.. Ik vroeg me toch af waarom iedereen me aanraadde om hier te gaan shoppen, omdat het er zo te gek was.. Als je plastic schoenen zoekt wel misschien.. Ik had honger dus we besloten naar de 6e verdieping te gaan waar een verdieping vol restaurants te vinden was.. Wij kozen voor pizza hut 420 baht in totaal gedeeld door 10 heb je waarschijnlijk bij de local een 8 gangen course, mocht die bestaan. Maar goed moeilijke eters als wij zijn kozen we voor wat veiligs.. Viel me zusje op dat ze niet erg vriendelijk zijn in Bangkok.. Volgens haar zijn 15% van de mensen hier vriendelijk en 85% doet alsof je niet bestaat. En helpen hun eigen mensen eerst. Volgens haar is dat in nl anders namelijk 75% is vriendelijk en 25% niet.. Het lijkt bijna alsof we niet in hetzelfde land zijn opgegroeid maar goed ik liet der maar doorkakelen..

We besloten richting huis te gaan.. Onderweg had ik erge last van me rug.. En ik zag dat vlakbij het hotel- inmiddels 23.15 's avonds- ook thaise massages werden gegeven veel goedkoper overigens dan in de mall.. Namelijk een full body massage voor 169 baht -omgerekend ongeveer €4,30 - en dat voor een uur.. De eerste was 200 baht, wat had ik een spijt dat ik daar niet naar binnen ben gegaan (goedkoper is niet altijd beter) .. Dit leek ons goedkoper en de man gaf ons hun menukaart.. Ik had nodig een rugmassage alstublieft en ik raadde me zusje een voetmassage aan, maar dat wilde zij niet omdat ze de hele dag had gelopen en het ze niet aan wilde doen om haar voeten te masseren.. Ik drong aan en zij besloot ook maar een Thaise massage te nemen.. We volgde de man de trap op, een klein gangetje zou zo een achterhuis kunnen zijn, we klommen de smalle trap omhoog en omhoog.. Er lagen matrassen op de grond die elk afgesloten konden worden met gordijnen. We kregen een soort achtige karate pak aan en moesten onze kleren uit doen.. Ondertussen werden hier en daar per ongeluk gordijnen open gedaan en mijn masseur had me net zo goed dat pakje niet kunnen geven want mijn billen waren open en bloot te zien. Snel haastte ik me in me linnen pakje.. Vragend hoeveel mensen dit vandaag aan hebben gehad.. Maar goed me zusje kreeg al de slappelach want haar broek was 10 maten te groot en ze wist niet hoe ze het moest vasthouden om ook niet haar billen bloot te geven.. Slappelach hield een uur stand.. Want dit was de meeste vreemdste situatie waar ik me ooit in bevonden had.. Me zusje zat al aan de andere kant van de gordijn te klagen waarom ze ook naar mij moest luisteren.. Want wat bleek nou de jongens zelf gingen ons het "massage" geven.. Het begon bij de voeten en de kuiten. Ik wilde sterk blijven maar wat een pijn dus k hielde me tanden op elkaar.. Me zusje riep van de andere kant:"Deze man masseert op een plek waarvan ik niet weet of dat hoort.." Ik antwoordde daarop dat ik me dat ook al afvroeg. De man masseerde wel heel dicht bij me liess..of eigenlijk masseerde hij me daar ja.. Me billen werden gemasseerd ik werd in de lucht gegooid op de knieen van de masseur geslingerd, met voeten werden gemasseerd.. En met dezelfde handen- niet omgewisseld ofzo- aaide hij over mijn gezicht heen.. Om vervolgens weer door te gaan met het masseren van mijn dijbenen en binnen kant van mijn been en me lies. Me zusje haar masseur pakte ondertussen een doek.. Ze vroeg zich af of dat door de stank van haar voeten kwam of de viezigheid.. En weer kregen we de slappelach de man die mij masseerde was heel stil en zei steeds "are you oke?" en keek me heel onschuldig aan. Ik moest me adem inhouden om niet weer in de lach te schieten gezien ons werd gevraagd door een derde man om wat rustiger te doen .. Dus werd er een vogeltjes muziek opgezet.. Ik vroeg de man of hij toch wat meer naar me rug wilde gaan.. En dat ging best goed tot hij weer tot net onder me borst ging masseren- Ik hield weer mijn adem in.  Helaas heb ik nu geen wifi anders had ik meteen gegoogled of dit echt een thaise massage was of het misschien niet het juiste tijdstip was waarop wij ons bevonden- op de terug weg wist ik niet of ik me opgelucht moest voelen nu de knoop uit mijn rug is of aangerand.. We kregen wel een kopje thee -misschien om de awkwardness weg te drinken... Ik checkte alles even na of de massage die mijn zusje kreeg ongeveer klopte met die van mij om zo te analyseren of het toch een andere soort massage was geweest.. Me Zusje beaamde alles behalve het laatste.. Van het stukje van het masseren van mijn borstkas.. Of ja borst.. Me zusje zei "ehh nee daarin moet ik je echt teleurstellen..""Waarop ik antwoordde "echt niet???" En zij weer zei:"Ik kan wel liegen dat het wel zo was om je een beter gevoel te geven, maar nee loub ik heb dat niet gehad"...

Owkee... Nah kga maar opzoek naar water kijken of er nog wat winkels open zijn om 01.18 moet haast wel toch. Bangkok de city that never sleeps en happy massages geeft.. Voor de prijs van niks.. Ik ga maar water halen om me schaamte mee weg te drinken..

Morgen avond vertrekken we trouwens naar Koh Phangan  (vlakbij Koh samui) voor 3 nachten Full Moon Beach  Party. Ik ben benieuwd.. Hotel is geboekt (na uren te hebben gediscussierd en op Koh Samui ook voor 5 nachten..) vervoer , de Ferry en de ophaalservice hebben we ook al geregeld. Lets see what tomorrow will bring us.. Xoxo

Hoe is het mogelijk.

Hoe is het mogelijk.. Hoe is het mogelijk te accepteren dat iemand die je zo lief hebt de wereld heeft verlaten. Nog moeilijker is, dat je natuurlijk denkt en hoopt dat de plek waar diegene is de hemel is. Hoe is het mogelijk te accepteren dat de belangrijkste persoon ergens is waarvan jij niet weet hoe het er daar uitziet. Ik heb de plek niet eens goed kunnen keuren, niet eens alle onkruid weg kunnen halen mochten die er zijn, vast niet toch? Je bent op een plek nog mooier dan de rest. Nog vreedzamer dan de vreedzaamste plek op aarde, maar toch mis ik je. Niet gek. Maar ik mis je. Ik maak mezelf gek met de gedachte dat ik je eventjes wil vasthouden. Ik heb de drang om je terug te halen, maar wie ben ik.. Een egoistisch mens die de rust wil verstoren van iemand waar zij eigenlijk zielsveel van houdt. En toch voel ik ook vrede je helpt me de dagen door te komen. Het lijkt alsof ik door jou nog meer ben gaan genieten van het leven.

Liefs,

L.

De dood. 13-02-2011

De dood is iets waar wij geen macht over hebben. Het komt op momenten dat je het niet verwacht. De dood zal de dood niet zijn als hij dit van te voren liet weten. De dood is machtig, maar verder weet je ook niks. Je hebt geleerd over de hemel en de hel, de spirituelen die je vaak op televisie ziet  praten met hun verloren zielen. De geesten en het  heelal , het zweven tussen 2 werelden. Je hoort vaak over de dood en het komt steeds dichterbij. Je denkt wat erg, je staat er even bij stil en ja zoals ze zeggen "het leven gaat door" . En dat is waar. Maar zodra het dichterbij komt en het een familielid betreft is het even Slikken (met een hoofdletter).

Het gaat bij mij zo diep, dat ik denk hoe voelde hij zich op het moment dat hij overleed ? Voelde hij het aankomen, snakte hij naar hulp. En dan heb ik het over de 10 of 5 min. voor iemand zijn dood. Deze vragen stel ik mezelf altijd. Wie was er bij hem? Wat was nou de echte oorzaak. Wat voelt hij nu? Wat denk je dat hij nu aan het doen is. Gelukkig beantwoordt mijn moeder deze vragen zoveel mogelijk, om een beetje rust te creëren. Natuurlijk vertelt ze niet over de koetjes en de bijtjes, maar de dingen die mij wat meer rust geven. Ze weet dat ik niet wil horen over dat hij nu in de hemel is. Ik wil de echte dingen horen. En daarmee bedoel ik: de manier waarop hij is overleden en met wie hij toen was en of hij goed behandeld werd. En dan komen er NOG meer vragen. "Een longontsteking?, een griep?" Als hij hier in Nederland was, was dit nooit zo afgelopen. "Het was zijn tijd"zeiden ze dan. Hij had een laatste snak van leven in zijn keel zitten, het moment dat hij het uit hoestte verdween zijn leven. Hij was weg. Ze noemen dat de laatste adem van het leven. Het was zijn tijd en de dood wist het. Maar zo een simpele eenvoudige man, die verder niets had geen vrouw of kinderen, maar zijn leven overleefde en hard werkte voor een familie om ze tevreden te houden.

Het was te voorspellen. Zijn hele leven lang deed hij alles te voet, hij liep overal naar toe, maar dit keer was er iets vreemds. Hij pakte de bus naar het badhuis, iets wat hij normaal nooit doet. Hij kwam terug en vanaf dat moment sprak hij weinig. Hij zat op de bank met zijn hoofd in zijn handen alsof hij kon voelen wat er komen zou. Alsof hij wist dat zijn dag gekomen was.  Een man die verder nog sterk qua lichaam was en geen mankementen had. Een griepje zeggen ze ... Je hoorde het gegorchel in zijn keel. De dokter kwam langs en zei dat hij even mee moest voor medicijnen. Het leek niet alsof het haast had. Toen ze hem wilde meenemen naar de auto werden ze benen slap, alsof ze verlamde. In de auto lag hij in de handen van de persoon die over hem hoedde. - Hij was een man van rond de 50 jaar , maar met een jonge geest en een jong lichaam maar wel een lichaam die geleefd had, overleefd had op straat met zijn broer, mijn opa. Me opa heeft je groot gebracht, werkend op de straten voor een stukje brood. Je bent de enige familielid van mijn Opa. De broer die je heeft groot gebracht huilt nooit, maar toen jij heen ging huilde zijn hart. Een man die zich altijd sterk houdt en nog steeds sterk is. Het liefst had hij je meegenomen naar het land waar wij zijn opgegroeid, maar je wilde niet. En ik geef je gelijk. Het land dat wordt beschreven als het westen waar vele "schatten" liggen, maar eigenlijk het leven veel te snel gaat.  In plaats daarvan stuurde hij jouw de middelen om rond te komen. Hij heeft ervoor gezorgd dat wij dit leven hebben gekregen, want wij kennen niet anders. Jij wel..- De klap was groot. Zijn laatste adem blies hij uit. Er was geen redden aan. Hij had ons verlaten..

De dag van de begrafenis iets wat weinigen hadden gedacht. Het was geen rijke man, hij had geen bezittingen. Het was een nobele en humble man die niet opviel. Maar de dag van zijn dood veranderde alles er stond er een stoet van mensen en dan bedoel ik meer dan honderden mensen in de straat. Een stoet die je doet afvragen of de overledene een beroemdheid was .  De straten waren propvol. Het verkeer liep vast. Van jong tot oud maakte ze een rij, de politie stopte het verkeer. De mensen liepen met de auto mee. Kleine jongetjes liepen vooruit en begeleidden hem met een instrument en betuigden hem respect.  De hele stoet liep mee en leidden hem als een koning naar zijn graf. De opkomst gaf aan dat deze man geliefd was door velen. Iets wat hij waarschijnlijk zelf nooit verwacht had. Een simpele, niet opvallende man, een man die grotendeels van zijn leven klusjes deed en het totaal niet erg vond, werd behandeld als een ware belangrijke man in de samenleving. Hierdoor kon ik vrede hebben, vrede voor het zware leven dat hij geleidt had, maar toch altijd lachte, nooit klaagde, zichzelf lager zette dan de rest, maar iemand waar wij zo van hielden. Zo veel. Zo een warme en pure hart. Er waren mensen die eerder op de begrafenis waren om hun familielid te begraven , maar op een of andere manier gaf God hem zijn moment om te schitteren en hebben ze hem die dag voorrang gegeven op zijn eigen begrafenis. Dit was zijn mooiste dag geweest. Ik hoop dat hij mee heeft gekeken, want de plaats waar hij begraven is was prachtig. Het was een mooie plek gevuld met mooi groen en mooie bloemen, vlakbij de Moskee. Mijn moeder beschreef het als een prachtige plek.

Ik zal jou opzoeken en je vertellen hoe een geweldige man je was. Je vertellen hoe je tranen, maar ook een glimlach toverde op mensen hun gezicht. Ze zeggen(een marokkaans gezegde) "Een dode verlaat niet de wereld zonder een glimlach achter te laten op de gezichten van de achterblijvers". Zulke mooie herinneringen laat je na. Ik zal je vertellen wat een prachtige begrafenis je hebt gehad. Ik zal vast nog jaren naar je vragen, omdat ik moeilijk dingen los kan laten. Het zal voor mij lijken alsof je nooit bent heengegaan. Tot ik weer ontwaak en realiseer dat je er echt niet meer bent. Het voelt nog steeds onwerkelijk.. Ik wens dat mijn Opa nog veel langer mag blijven, zou je dat kunnen vragen? Zou je kunnen vragen om mijn opa nog voor een tijd te sparen, want leven zonder de man die mijn groot bracht, is iets waar ik niet aan durf te denken.

Liefs L. Je blijft altijd in mijn hart.  In loving memorie of Husseen.

Hoop.

Ik ben realistisch, maar droom toch elke dag. Ik zeg vaak maak je niet druk om mij "Ik red mezelf altijd en ik red jullie ook" en dan antwoord zij:"Maar dat heb ik altijd al geweten. Ik heb mij nooit druk gemaakt om jou. Je zal tegenslagen hebben, maar de volgende dag heb jij altijd alweer een oplossing"- "Maar ik doe het voor jou, voor hun, voor ons en eigenlijk ook voor mijzelf" -

Soms zeg ik tegen hem " Ik begrijp je niet. Ik ben ook realistisch, maar dromen moet je hebben. Het geeft je een drijf, het geeft je hoop. En hoop heb je nodig om te kunnen overleven, om de tegenslagen te verslaan in dit leven, in ieder geval Ik wel" - En dan zegt hij "Ik begrijp je, maar ik doe dat om teleurstellingen te voorkomen. Ik ben gewoon realistisch." - En dan zeg ik vaak" Maar je hebt realistisch en negatief zijn. Je kunt toch ook realistisch en optimistisch zijn. " - waarop hij antwoordt: "Maar ik weet dat jij het kan, maar ik ben gewoon niet zo" - waardoor mijn woede al een beetje begint te borrelen- " Jij kan HET ook en ik zal niet rusten totdat ik jou dat in heb laten zien" - L.

"Geluk"

Geluk is iets waar we naar streven. Het gaat gepaard met de moeilijkheden van het leven. Het is mooi, het wordt soms verafschuwd, maar het leven is iets waar ik grotendeels van hou. 

Vaak gaat het geluk ook gepaard met de mensen in dat leven. De mensen die jij kiest om deel uit te mogen maken. Nu is het vak 'goede keuzes maken' iets waar velen niet altijd een 10+ voor halen. Maar is dat erg? Want met de verkeerde keuzes komen ook de lessen. En dat is toch waar het uiteindelijk om gaat- in dit leven- namelijk: 'Het leerproces'. Het leren raakt nooit op. Het is een bodemloze put. Tijdens de lessen krijg je een verrekijker kado.   De verrekijker die ons zou moeten helpen verder te kijken dan ons ogen dat zelfstandig niet kunnen. Het leven bestaat niet alleen maar uit wat jij op het moment ziet.. Of toch wel?... en willen we gewoon de verrekijker niet gebruiken en het houden op 'Safe'... 

De kleine prinses ... die meer was dan een prinses alleen.. (waargebeurd)

In haar wereld was ze een prinses. Het sprookje waarin zij leefde was anders dan die van anderen. Ze was een prinses en al het andere was... grijs..

4 jaar oud, wat een plezier heb ik. De kinderen om mij heen zijn lief en van mama mag ik altijd buiten spelen. Zolang ik maar op de stoep blijf spelen. Ik houd van fietsen.. Maar vandaag is alles anders..

Tijdens het gymen vroeg de juffrouw, hoe ik aan al die blauwe plekken kom. "Ben je gevallen mijn kind?" .. Waar heeft ze het toch over .. Gevallen? Niet dat ik weet..  De juffrouw zei dat het wel erg veel blauwe plekken zijn.. Zo erg is het niet, het gaat wel over ..   dacht ik...

Ik moet thuis blijven vandaag. Het schijnt dat ik koorts heb . Ik merk er zelf vrij weinig van. Het liefst zat ik nu in de zandbak te spelen met mijn vriendinnetjes. Hihi mijn mama heeft eigenlijk een hekel aan de zandbak. Ze zegt altijd: "Aan het einde van de dag is de helft uit de zandbak in je broekzakken en schoenen te vinden."  Maar gelukkig is mijn zus en haar beste vriendin erbij.. Mama moet werken dus zijn zij vandaag de oppas.

Ik word eigenlijk nooit moe. Ik kan wel de hele dag spelen en rennen. Zelfs als ik eigenlijk ziek ben, zoals nu.. Daarom moest ik in mijn bed blijven liggen en doen alsof ik heel erg ziek ben. Mama zegt dat de dokter mij anders nooit gelooft, als hij mij zo ziet rond rennen. Vaak zegt de dokter dat er niets aan de hand is, maar vandaag , vandaag ... ..

Weet ik het niet zo goed....

To be continued...